ในเพลง “Time Was” นักร้องแนวต่อต้านวัฒนธรรมPhil Ochs รำลึกถึงอดีต “เมื่อผู้ชายสามารถสร้างบ้านได้ มีครอบครัวเป็นของตัวเอง ปีที่สงบสุขจะไหล เขาสามารถเฝ้าดูลูก ๆ ของเขาเติบโต แต่มันนานมาแล้ว” สำหรับ Ochs ช่วงเวลาที่ง่ายกว่านั้นดีกว่า: “ปัญหามีน้อย…ผู้ชายคนหนึ่งสามารถมีความภาคภูมิใจได้ มีความยุติธรรมอยู่ข้างเขา…มีความจริงทุกวัน”
ความปรารถนาอันขมขื่น
ในชีวิต การเปลี่ยนแปลงเป็นค่าเริ่มต้น ไม่ใช่ข้อยกเว้น การเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นในทุกๆ ด้านของโลก ตั้งแต่การเติบโตทางกายภาพไปจนถึงความก้าวหน้าทางวิทยาศาสตร์ ความแปลกใหม่ในขณะเดียวกันเป็นยาแก้พิษของความเบื่อหน่ายเมื่อยล้าและความอิ่มแปล้
อย่างไรก็ตาม ผู้คนต่างโหยหาความมั่นคง การเปลี่ยนแปลงสามารถคุกคามความเป็นอยู่ที่ดี โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อต้องใช้ทักษะชุดใหม่เพื่อตอบสนองความต้องการใหม่ ความเครียดอาจมาพร้อมกับการเปลี่ยนแปลงที่ไม่คาดคิดหรือรุนแรง เนื่องจากความสามารถของเราในการควบคุมสถานการณ์ขึ้นอยู่กับระดับความสามารถในการคาดการณ์ที่สมเหตุสมผล (ลองนึกภาพไม่รู้ว่าหินจะตกลงหรือลอยขึ้นเมื่อคุณปล่อยมันไป)
Nostalgia เป็นความปรารถนาอันขมขื่นสำหรับอดีต เป็นเรื่องที่น่ายินดีเพราะช่วยให้เราสามารถหวนคิดถึงช่วงเวลาดีๆ ได้ชั่วขณะ มันขมขื่นเพราะเราตระหนักดีว่าครั้งนั้นไม่มีวันหวนกลับคืนมา การโหยหาอดีตของเราเรียกว่าความคิดถึงส่วนตัว และการเลือกยุคสมัยที่ห่างไกลเรียกว่าความคิดถึงทางประวัติศาสตร์
แม้ว่าความคิดถึงจะเป็นเรื่องสากล แต่การวิจัยพบว่าความโหยหาอดีตมักเกิดขึ้นในช่วงเปลี่ยนผ่าน เช่น เติบโตเป็นผู้ใหญ่หรือสูงวัยสู่วัยเกษียณ ความคลาดเคลื่อนหรือความแปลกแยกที่เกิดจากความขัดแย้งทางทหาร การย้ายไปยังประเทศใหม่ หรือความก้าวหน้าทางเทคโนโลยีสามารถทำให้เกิดความคิดถึงได้เช่นกัน
พลังแห่งเสถียรภาพ
เมื่อเผชิญกับความไม่มั่นคง จิตใจของเราจะเข้าถึงความทรงจำด้านบวกในอดีตของเราซึ่งมีแนวโน้มที่จะตกผลึกมากกว่าความทรงจำเชิงลบหรือเป็นกลาง
ในอดีตนักทฤษฎีมักจะคิดว่าความคิดถึงเป็นสิ่งที่ไม่ดี – การถอยหนีเมื่อเผชิญกับความไม่แน่นอน ความเครียด หรือความทุกข์ ในปี 1985 นักทฤษฎีจิตวิเคราะห์Roderick Petersบรรยายถึงความคิดถึงที่รุนแรงว่าเป็นสิ่งบั่นทอนจิตใจ บางสิ่ง “ที่คงอยู่และขัดขวางความพยายามของแต่ละบุคคลในการรับมือกับสถานการณ์ปัจจุบันของเขาอย่างลึกซึ้ง”
แต่การวิจัยร่วมสมัย รวมทั้งของฉันเอง ได้ขัดแย้งกับมุมมองที่ไม่เหมาะสมนี้
จากการศึกษาในปี 2015พบว่าการรำลึกถึงความหลังสามารถเป็นพลังที่ทรงตัวได้ มันสามารถเสริมสร้างความรู้สึกของความต่อเนื่องส่วนบุคคลของเรา เตือนเราว่าเรามีที่เก็บความทรงจำอันทรงพลังที่เชื่อมโยงกับตัวตนของเราอย่างลึกซึ้ง คนที่ฟังเรื่องราวของคุณปู่ตอนยังเป็นเด็ก เล่นเบสบอลเยาวชน และสังสรรค์กับเพื่อนสมัยมัธยมก็ยังเป็นคนเดิมในทุกวันนี้
การวิจัยที่ฉันทำมาตั้งแต่ปี 1998แสดงให้เห็นว่าความทรงจำในอดีตมักจะเน้นที่ความสัมพันธ์ของเรา ซึ่งสามารถปลอบโยนเราในช่วงเวลาที่ตึงเครียดหรือยากลำบาก แม้ว่าเราจะเป็นอิสระและเป็นผู้ใหญ่แล้ว (อาจจะเหนื่อยหน่อย) แต่เรายังคงเป็นลูกของพ่อแม่ พี่น้องของพี่ชาย และคนสนิทของคนรักของเรา ในการ จัดทำแบบสำรวจย้อนหลัง เกี่ยวกับประสบการณ์ในวัยเด็ก ฉันพบว่าการระลึกว่าเราได้ประสบกับความรักที่ไม่มีเงื่อนไขเมื่อเด็กๆ สามารถสร้างความมั่นใจให้กับเราในปัจจุบันได้ โดยเฉพาะในช่วงเวลาที่ยากลำบาก ความทรงจำเหล่านี้สามารถเติมพลังความกล้าหาญในการเผชิญหน้ากับความกลัว รับความเสี่ยงตามสมควร และจัดการกับความท้าทาย แทนที่จะขังเราไว้ในอดีต ความคิดถึงสามารถปลดปล่อยเราจากความทุกข์ยากโดยการส่งเสริมการเติบโตส่วนบุคคล
การศึกษาของฉันยังแสดงให้เห็นอีกด้วยว่าคนที่มีแนวโน้มจะคิดถึงความคิดถึงมากกว่าจะสามารถรับมือกับความทุกข์ยากได้ดีกว่า และมีแนวโน้มที่จะแสวงหาการสนับสนุนทางอารมณ์ คำแนะนำ และความช่วยเหลือเชิงปฏิบัติจากผู้อื่นมากกว่า พวกเขายังมีแนวโน้มที่จะหลีกเลี่ยงสิ่งรบกวนที่ขัดขวางไม่ให้พวกเขาเผชิญปัญหาและแก้ปัญหา
เส้นบางๆ ของ Nostalgia
แต่เพื่อประโยชน์ทั้งหมด ความคิดถึงสามารถหลอกล่อให้เราถอยกลับไปสู่อดีตอันแสนโรแมนติกได้
ความปรารถนาที่จะหลบหนีเข้าไปในโลกในจินตนาการอันเป็นอุดมคติของยุคก่อน แม้กระทั่งโลกที่คุณไม่ได้มีชีวิตอยู่เพื่อแสดงถึงความคิดถึงที่แตกต่างและเป็นอิสระที่เรียกว่าความ คิดถึง ทางประวัติศาสตร์
ความคิดถึงในอดีตมักเกิดขึ้นพร้อมกันกับความไม่พอใจอย่างสุดซึ้งกับปัจจุบันและความชอบในสิ่งที่เคยเป็นมาเมื่อนานมาแล้ว ต่างจากความคิดถึงส่วนตัว คนที่ประสบกับความคิดถึงในอดีตอาจมีมุมมองที่เหยียดหยามมากกว่าของโลก คนหนึ่งซึ่งเต็มไปด้วยความเจ็บปวด บาดแผล ความเสียใจ หรือประสบการณ์ในวัยเด็กที่ไม่พึงประสงค์
อย่างไรก็ตาม จากมุมมองของการรักษารายงานแนะนำว่าความคิดถึงส่วนบุคคลสามารถนำมาใช้ในการบำบัดเพื่อช่วยให้บุคคลก้าวข้ามความบอบช้ำภายหลังจากความรุนแรง การเนรเทศ หรือการสูญเสีย ในเวลาเดียวกัน คนที่ทนต่อบาดแผลโดยไม่ได้รับการดูแลอย่างเหมาะสม อาจกลายเป็นความคิดถึงรูปแบบร้ายที่นำไปสู่ความปรารถนาชั่วนิรันดร์ที่จะหวนคืนสู่อดีต
ในที่สุด เมื่อเราจดจ่อกับประสบการณ์ชีวิตของเราเอง – ถอยกลับไปเก็บความทรงจำที่มีความสุข – ความคิดถึงเป็นเครื่องมือที่มีประโยชน์ เป็นวิธีควบคุมอดีตภายในเพื่ออดทนต่อการเปลี่ยนแปลง และสร้างความหวังสำหรับอนาคต
แนะนำ : ข่าวดารา | กัญชา | เกมส์มือถือ | เกมส์ฟีฟาย | สัตว์เลี้ยง
